Χλωρέλλα, μια ισχυρή σούπερ τροφή. Η χλωρέλλα είναι ένα μονοκύτταρο πράσινο μικροφύκι γλυκού νερού και είναι πλούσιο σε θρεπτικά συστατικά. Περιέχει περισσότερα νουκλεϊκά οξέα (RNA/DNA) από κάθε άλλη τροφή πράγμα που του δίνει μεγάλο δυναμικό παραγωγής ενέργειας.
Η χλωρέλλα περιέχει τη μεγαλύτερη ποσότητα χλωροφύλλης από τα περισσότερα φυτά, μαζί με μια εντυπωσιακή σειρά από βιταμίνες και μέταλλα (Α, D, Ε, Κ1, β-καροτένιο, λουτεΐνη, βιταμίνες του συμπλέγματος Β, σίδηρο, ασβέστιο, κάλιο, φώσφορο, μαγνήσιο και ψευδάργυρο).
Η χλωρέλλα είναι ένας από τους πιο ζωντανούς και δυναμικούς οργανισμούς πάνω στη Γη, που μπορεί να αναπαραχθεί γρήγορα λόγω των ιδιαίτερα ενεργών κυτταρικών συστατικών του. Αυτός ο θρεπτικός παράγοντας ονομάζεται Αυξητικός Παράγοντας Χλωρέλλας (CGF). Ο CGF είναι ένα μίγμα των νουκλεϊκών οξέων του, μαζί με σημαντικά glyconutrients (γλυκόζη, μαννόζη, ραμνόζη, αραβινόζη, γαλακτόζη και ξυλόζη) και αμινοξέα (γλουταμίνη, αλανίνη, σερίνη, γλυκίνη, προλίνη, ασπαραγίνη, θρεονίνη, λυσίνη, κυστεΐνη, τυροσίνη και λευκίνη). Η μοναδική συγκέντρωση θρεπτικών ουσιών μέσα στη χλωρέλλα καθώς και η ενεργειακή δομή αυτών των θρεπτικών ουσιών είναι ο λόγος που η χλωρέλλα έχει ενεργά διερευνηθεί σε όλο τον κόσμο ως βασικό τρόφιμο για να ενισχύσει την ανθρώπινη διατροφή και να αντισταθμίσει πολλούς από τους στρεσογόνους παράγοντες που προκαλούν φθορά στη ζωή μας. Ορισμένες εταιρείες προωθούν την χλωρέλλα διασπασμένου κυτταρικού τοιχώματος επειδή στις περισσότερες χλωρέλλες απαιτείται να διασπάται το κυτταρικό τοίχωμα πριν καταναλωθεί, έτσι ώστε οι θρεπτικές ουσίες να μπορούν να απορροφηθούν. Ωστόσο, πολλές σημαντικές βιταμίνες καταστρέφονται όταν το κυτταρικό τοίχωμα διασπαστεί.
Χλωρέλλα, ένα φυσικό αντιοξειδωτικό και ενισχυτικό αποτοξίνωσης. Η χλωρέλλα είναι ένα από τα κορυφαία θρεπτικά συστατικά για την απορρόφηση των βαρέων μετάλλων, συμπεριλαμβανομένου του υδραργύρου. Αυτές οι πληροφορίες είναι γνωστές στον τομέα της περιβαλλοντικής τοξικολογίας, όπου η βιομηχανική ρύπανση απειλεί την επιβίωση της χλωρέλλας λόγω των υψηλών επιπέδων έκθεσης. Η χλωρέλλα απορροφά εύκολα τις τοξίνες, όπως το ουράνιο, το κάδμιο, τον υδράργυρο και τον μόλυβδο. Η κύρια μέθοδος που χρησιμοποιεί η χλωρέλλα για να δεσμεύει τις τοξίνες μετάλλων είναι να τις απομονώνει στο κυτταρικό τοίχωμά της. Αυτό είναι λογικό, επειδή αν τις άφηνε στο εσωτερικό του κυττάρου της θα προκαλούσε δυσλειτουργία των κυττάρων που τελικά θα οδηγούσε στον κυτταρικό θάνατο. Η χλωρέλλα έχει επιζήσει για 2 δισεκατομμύρια χρόνια, έτσι μπορείτε να υποθέσετε ότι η βασική στρατηγική της για να προστατευθεί από δηλητήρια είναι αρκετά καλή.
Εγγραφείτε στο newsletter